هوایِ‌ تو

تو سَر بزن به من امشب، کسی اگر نزند
کسی خدا کند ای‌دوست جز تو دَر نزد

جدا شود سَرَم ای‌کاش از فرازِ تنم
اگر هوایِ تو ای نازنین، به سَر نزند

خداکند که بمیرد در انزوای قفس
دلم اگر به هوایِ تو بال و پَر نزند

قلم کنند دو پای مرا برای ابد
قدم اگر که در این راهِ پُرخطر نزند

سِزَد که آتشِ دوزخ شود نصیبِ کسی
که سوزِ عشقِ تو بر قلبِ او شرر نزند

کسی که روی تو را یک نظر نظاره کند
به پیشِ خالقِ چشمت دَم از هنر نزند

و هرکه شهدِ لبتِ را چشید، تا دمِ مرگ
زبان به قند و عسل، شیره و شِکَر نزند

خدا کند که بیایی خدا کند نروی…
خدا کند که لبت حرفی از سفر نزند

🎼 شعر | #علی حاجیلاری* 🎼 خط | #سیده حمیده‌ آیت‌اللهی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *